میگوی سرتیز رتبه دوم میزان صید میگوی را در استان هرمزگان داشته و در چرخه صید و صیادی خلیج فارس اهمیت زیادی دارد. از این رو، بررسی تنوع ژنتیکی این گونه مهم مد نظر قرار گرفت. نمونه‌های میگو از سه منطقه بندرعباس، بوشهر و آبادان جمع‌آوری شدند و برای توالی‌یابی ژن میتوکندریایی 16S rRNA مورد بررسی قرار گرفتند. بهینه‌سازی واکنش PCR جهت تکثیر ژن انجام شد. نتایج توالی‌یابی ژن 16S rRNA که شامل 486 باز هم‌ردیف شده بود، 480 جایگاه ژنی مونومورف، 6 جایگاه ژنی پلی‌مورف و 2 جایگاه انتقالی نشان داد. میانگین تنوع هاپلوتیپی برای نمونه‌های هر منطقه از 000/0±000/0 (بندرعباس) تا 215/0±333/0 (بوشهر) و 215/0±333/0 (آبادان) و میانگین تنوع نوکلئوتیدی برای نمونه‌های هر منطقه از 000/0±000/0 (بندرعباس) تا 003/0± 003/0 (بوشهر) و 001/0±001/0 (آبادان) متغیر بود. میانگین تنوع هاپلوتیپی بین سه منطقه 007/0±608/0 و میانگین تنوع نوکلئوتیدی 003/0±002/0 محاسبه شد. نتایج بیانگر متوسط بودن میزان تنوع هاپلوتیپی و کم بودن میزان تنوع نوکلئوتیدی در مناطق مورد مطالعه بود. از آنجا که یکی از علل کاهش شدید جمعیت‌ها، فقدان تنوع ژنتیکی است، ارزیابی نتایج این بررسی و به کارگیری آن می‌تواند راه‌گشای مدیریت شیلاتی در بازسازی صحیح ذخایر این گونه با ارزش شود.
)