دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
مقایسه اثر رنگدانه آستاگزانتین، جلبک اسپیرولینا و زردچوبه بر روی رشد،شاخصهای خونی،ایمنی و رنگ پذیری ماهی اسکار ببری((Astronotus ocellatus
1
21
FA
عباس
همرنگ امشی
دانشجوی دکتری تکثیر و پرورش آبزیان، گروه شیلات، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
امیرهوشنگ
بحری
استادیار گروه شیلات، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
حسین
خارا
دانشیار گروه شیلات، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران
h.khara1974@yahoo.com
فلورا
محمدیزاده
باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
10.22124/japb.2019.8500.1191
در این مطالعه، اثر چهار جیره آزمایشی شامل جیرههای حاوی آستاگزانتین، زردچوبه و جلبک اسپیرولینا (هر یک به مقدار 100 میلیگرم در هر کیلوگرم جیره) و جیره فاقد افزودنی رنگدانهای (شاهد) بر روی رشد، شاخصهای خونی، ایمنی و رنگپذیری ماهی اسکار ببری (<em>Astronotus ocellatus</em>) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 120 قطعه ماهی اسکار ببری با وزن متوسط 5/0±5/7 گرم به مدت 8 هفته با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. در انتهای دوره برای بررسی شاخصها، از آنها نمونهبرداری به عمل آمد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل آماری دادهها اختلاف معنیداری را بین تیمار تغذیه شده با آستاگزانتین با سایر تیمارها از نظر شاخصهای WG، FCR، SGR، BWI، افزایش طول و فعالیت لیزوزیمی نشان داد (05/0P<)، ولی در سایر شاخصهای ایمنی (ایمنوگلوبولین کل،IgM )، شاخصهای خونی و کاروتنوئید کل اختلاف معنیداری مشاهده نشد (05/0P>). نتایج مطالعه حاضر نشان داد رنگدانههای مورد استفاده میتواند سبب بهبود شاخصهای رشد، ایمنی و رنگی شدن در ماهی اسکار ببری شود که در بین این رنگدانهها، آستاگزانتین عملکرد مطلوبتری نسبت به دیگر رنگدانهها داشت.
آستاگزانتین,ماهی اسکار,زردچوبه,جلبک اسپیرولینا,شاخصهای ایمنی
https://japb.guilan.ac.ir/article_3445.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3445_de91102916b79e008aa72a3264033d5f.pdf
دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
مکانیابی رونوشت ژن Vasa در بافت بیضه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius) با شیوه دورگهسازی در محل (In Situ Hybridization)
23
39
FA
سمانه
پورسعید
دکتری تکثیر و پرورش آبزیان، گروه شیلات، دانشکده علوم دریایی و منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس، نور، ایران
s.poursaeid@yahoo.com
محمدرضا
کلباسی
استاد گروه شیلات، دانشکده علوم دریایی و منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس، نور، ایران
mkalbassi@gmail.com
سیده نفیسه
حسنی
استادیار گروه سلولهای بنیادی و زیستشناسی تکوینی، مرکز تحقیقات علوم سلولی، پژوهشکده زیستشناسی و فناوری سلولهای بنیادی جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه رویان، تهران، ایران
nafiseh.hassani@gmail.com
گورو
یوشیزاکی
استاد گروه زیستشناسی دریا، دانشگاه علوم دریایی و تکنولوژی توکیو، توکیو، ژاپن
goro@kaiyodai.ac.jp
حسین
بهاروند
استاد گروه سلولهای بنیادی و زیستشناسی تکوینی، مرکز تحقیقات علوم سلولی، پژوهشکده زیستشناسی و فناوری سلولهای بنیادی جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه رویان، تهران، ایران
baharvand@royaninstitute.org
10.22124/japb.2019.8176.1184
دورگهسازی در محل، ابزار قدرتمندی در مکانیابی توالی خاصی از اسیدهای نوکلئیک در جمعیت ناهمگونی از سلولها است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف راهانداری این شیوه، با استفاده از نشانگر <em>Vasa</em> در بافت بیضه ماهی آزاد دریای خزر (<em>Salmo caspius</em>) انجام شد. برای انجام این مطالعه، ریبوپروب نشاندار شده با دیگوکسی ژنین (Dig) از پلازمید pGEM-T حامل DNA مکمل ژن <em>Vasa</em> ماهی آزاد دریای خزر، تولید شد. نشاندار کردن RNA طی واکنش رونویسی در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از Dig Labeling Mix انجام شد. برای دورگهسازی در محل بر روی بافت، ابتدا بافت بیضه بعد از جداسازی از ماهی آزاد نابالغ، تحت تثبیت و آبگیری بافتی قرار گرفت. پس از آبدهی مجدد و تیمار با پروتئیناز K، لامها با بافر دورگهسازی، حاوی ریبوپروب آنتیسنس <em>Vasa</em> انکوبه شدند. پس از شستشو با محلول SSC و انکوباسیون با آنتیبادی علیه دیگوکسی ژنین برای 16 ساعت، آشکارسازی با NBT/BCIP انجام شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش با استفاده از ریبوپروب آنتیسنس <em>Vasa</em> نشان داد که همه سلولهای زایا (از سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی تا اسپرماتوزوآ) این ژن را به خوبی بیان کردند، اما شدت بیان آن در ردههای مختلف سلولهای زایای گونه مورد مطالعه، متفاوت بود. بنابراین در این مطالعه، ژن <em>Vasa</em> به عنوان نشانگر اختصاصی برای سلولهای زایا در این ماهی و شیوه دورگهسازی در محل به عنوان یک عامل کاوشگر، به منظور بررسی مکان رونوشت ژنها در بافت بیضه ماهی آزاد، معرفی شد. این یافته میتواند کمک شایانی در شناخت بیشتر ما از چگونگی تشکیل سلولهای زایا و تکوین آنها در این گونه ارزشمند دریای خزر داشته باشد.
سلولهای زایا,هیبریداسیون در محل,Vasa,Salmo caspius
https://japb.guilan.ac.ir/article_3446.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3446_e4e49714f099cf1e87eb91f5d9639732.pdf
دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
اثر نانوذرات اکسید آهن سه ظرفیتی (Fe2O3) بر سیستم دفاع آنتیاکسیدانی و پراکسیداسیون چربی در بافت آبشش بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)
41
54
FA
مهنا
محمدی موحد
کارشناس ارشد، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، ایران
mohanamohamadi.m@gmail.com
آریا
باباخانی
استادیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، ایران
aria_babakhani@yahoo.com
مسعود
ستاری
استاد گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، ایران
msatari@guilan.ac.ir
حسین
غفوری
دانشیار گروه زیستشناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
h.ghafoori@guilan.ac.ir
سید علی
جوهری
0000-0002-1210-5454
دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
sajohari@gmail.com
10.22124/japb.2019.9471.1221
هدف از پژوهش حاضر بررسی سمیت نانوذرات اکسید آهن بر سیستم دفاع آنتیاکسیدانی بافت آبشش بچه ماهی کپور معمولی بود. بدین منظور بچهماهیان با میانگین وزن 6/0±17 گرم به مدت دو هفته در معرض غلظتهای 0، 10، 30 و 50 میلیگرم در لیتر نانوذرات آهن قرار گرفتند. نمونهبرداری در روزهای 0، 1، 7 و 14 انجام شد و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز و میزان پراکسیداسیون چربی (MDA) در آبشش مورد سنجش قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که قرارگیری در معرض نانوذرات آهن منجر به افزایش معنیدار در میزان پراکسیداسیون چربی و تغییر در فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی با گذشت زمان شد (05/0p <) که در واقع نشان دهنده پاسخ زیستی ماهیان به نانوذرات اکسید آهن بود. بنابر این، پایش شاخصهای زیستی مانند آنزیمهای آنتیاکسیدانی و سطح مالون دیآلدئید میتواند شاخصی مناسب برای سنجش استرس اکسیداتیو وارد شده به ماهی کپور معمولی باشد.
نانوبومسمشناسی,کپور معمولی,آبشش,نانوذرات,اکسید آهن
https://japb.guilan.ac.ir/article_3447.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3447_9f2d3d85339fc635ec028fef0c0cc322.pdf
دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
اثرات افزودن منابع مختلف کربن در سیستم بیوفلوک بر عملکرد رشد، تغذیه و شاخصهای کیفی آب در پرورش ماهی کپور (Cyprinus carpio)
55
76
FA
خلیل
مینابی
دانشجوی دکتری رشته شیلات، گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
kh.minabi@gmail.com
ایمان
سوری نژاد
دانشیار گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
i_sourinezhad@yahoo.com
مرتضی
علیزاده
دانشیار مرکز تحقیقات ملی آبزیان آبهای شور داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، یزد، ایران
m_alizadeh47@yahoo.com
ابراهیم
رجب زاده قطرمی
استادیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران
asila.sn@gmail.com
10.22124/japb.2018.10399.1247
اثرات افزودن منابع مختلف کربن در سیستم بیوفلوک بر عملکرد رشد، تغذیه و کیفیت آب در پرورش ماهیان کپور معمولی (میانگین وزن 89/0±11 گرم) در مدت 56 روز در پنج تیمار تغذیهای شامل تیمار شاهد (بدون منبع کربن)، تیمار دوم با منبع کربن ملاس، تیمار سوم با منبع کربن آرد گندم، تیمار چهارم با منبع کربن باگاس نیشکر و تیمار پنجم با منبع کربن بلغور ذرت، هر یک با سه تکرار، بررسی شد. طبق نتایج، شاخصهای رشد و تغذیه بین تیمارها اختلاف معنیداری نداشت (05/0P>)، اما میزان افزیش وزن بدن، بازماندگی، نرخ رشد ویژه و نسبت بازده پروتئین در تیمار دوم بالاتر و ضریب تبدیل غذایی مطلوبتر بود. میزان TSS و FV در تیمار شاهد پایینترین و در تیمار دوم بالاترین میزان را نشان دادند، در صورتی که TAN و نیتریت روند عکس را نشان دادند. روند تغییرات TAN و نیتریت با تغییرات TSS و FV کاملا منطبق بود که نشان دهنده عملکرد و فعالیت فلوکههای زیستی در سیستم بیوفلوک در کاهش میزان مواد ازته و تثبیت آنها در دامنه غیرمضر برای ماهیان کپور معمولی است. در مجموع، استفاده از منابع کربنی به ویژه ملاس در سیستم بیوفلوک برای بهبود شاخصهای کیفی آب و عملکرد رشد و تغذیه در پرورش ماهیان کپور معمولی قابل پیشنهاد است.
سیستم بیوفلوک,منابع کربن,کیفیت آب,کپور معمولی
https://japb.guilan.ac.ir/article_3448.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3448_5d60b94c35ab006b775189dd7fcd2f66.pdf
دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
اثرات افزودن مکمل پروتئازی پوششدار به جیره بر روی رشد، ترکیب بدن، برخی شاخصهای بیوشمیایی خون و فعالیت تریپسین روده فیلماهی (Huso huso)
77
102
FA
علی
خسروانی زاده
0000-0001-6835-3628
دکتری تکثیر و پرورش آبزیان، گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
akhosravanizadeh@gmail.com
محمد
سوداگر
دانشیار گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
sudagar_m@yahoo.com
حسن
صالحی
استاد بخش تحقیقات اقتصادی- اجتماعی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، تهران، ایران
hsalehi_ir@yahoo.com
علیرضا
عالیشاهی
دانشیار گروه فرآوری آبزیان، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
alishahi@gau.ac.ir
سید مهدی
جعفری
دانشیار گروه مهندسی مواد و طراحی صنایع غذایی، دانشکده علوم و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
jafarism@hotmail.com
10.22124/japb.2019.8933.1204
در مطالعه حاضر، به منظور افزایش تاثیر مکمل پروتئازی، یک سیستم رسانش بر مبنای نانوانکپسولاسیون با نانوذرات کیتوزان (25/0 درصد) ایجاد شد و آزمایشی با 4 تیمار به مدت 45 روز برای بررسی اثرات پروتئاز نانوکپسوله شده (01/0 و 02/0 درصد)، نانوذرات کیتوزان و تیمار شاهد بر روی رشد، شاخصکبدی، درصد ترکیباتبدن ماهی، شاخصهای بیوشیمیایی خون و فعالیت تریپسین روده فیلماهیان (<em>Huso huso</em>) با میانگین وزن 49/0±3/10 گرم انجام شد. تیمارهای مختلف در شاخص وضعیت تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشتند (05/0<P)، اما درصد افزایش وزن، شاخص رشد ویژه، نرخ بازده پروتئین و شاخص کبدی در گروههای تغذیه شده با پروتئاز کپسوله شده به طور معنیداری بالاتر از گروههای دیگر بود (05/0>P). بهترین ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای پروتئاز کپسوله شده بود که به طور معنیداری کمتر از دیگر گروهها بود (05/0>P). بالاترین میزان پروتئین لاشه در تیمار 01/0 درصد پروتئاز کپسوله شده مشاهده شد. تفاوت معنیداری در میزان گلوکز، آلبومین و نسبت آلبومین به گلوبولین خون در تیمارهای مختلف مشاهده نشد (05/0<P). در تیمارهای تغذیه شده با پروتئاز کپسوله شده، پروتئینکل و گلوبولین خون به طور معنیداری بالاتر از دیگر گروهها بود (05/0>P). نیتروژن اورهای خون در تیمار 02/0 درصد پروتئاز کپسوله شده در مقایسه با گروه شاهد به طور معنیداری بالاتر بود (05/0>P). بالاترین میزان فعالیت تریپسین روده در تیمار 01/0 درصد پروتئاز کپسوله شده مشاهده شد (05/0>P). در مجوع، افزودن مکمل تریپسین کپسوله شده به جیره غذایی میتواند کارآیی رشد فیلماهی را از طریق افزایش فعالیت آنزیمهای گوارشی ارتقا دهد.
شاخص های رشد,شاخصهای بیوشیمیایی خون,فیل ماهی,Huso huso,مکمل پروتئازی
https://japb.guilan.ac.ir/article_3449.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3449_f36cfa4c9e054e294b6c1c5e9a8a5427.pdf
دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
اثرات سطوح مختلف زئوتن در جیره غذایی بر شاخصهای رشد، ترکیب بیوشیمیایی لاشه و عملکرد سیستم ایمنی ماهی کپور معمولی انگشتقد (Cyprinus carpio)
103
128
FA
محمد جواد
ایمانی
کارشناس ارشد شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران
javadimani1368@yahoo.com
نسیم
زنگویی
استادیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر،خرمشهر، ایران
n_zanguee@yahoo.com
محمد
ذاکری
دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر،خرمشهر، ایران
mhdzakeri@yahoo.com
سید محمد
موسوی
دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران
seied1356@yahoo.com
10.22124/japb.2019.10437.1248
در این مطالعه، تاثیر زئوتن بر شاخصهای رشد، ترکیب لاشه و ایمنی کپور معمولی انگشتقد بررسی شد. به این ترتیب که 180 قطعه ماهی (میانگین وزن 1/0±3/20 گرم) به طور تصادفی به چهار تیمار تقسیم و به مدت ۸ هفته، به ترتیب با جیرههای حاوی 0 (تیمار شاهد)، 2، 4 و 8 گرم زئوتن بر کیلوگرم جیره، تغذیه شدند. در پایان دوره آزمایش، در تیمارهای 2 و 4 گرم زئوتن میانگین وزن نهایی، ضریب چاقی، کارایی غذایی، ضریب کارایی پروتئین، شاخص کبدی و شاخص احشایی افزایش و FCR کاهش نشان داد (05/0>P). بالاترین میزان رطوبت لاشه و همچنین پایینترین میزان چربی لاشه مربوط به تیمارهای 2 و 4 گرم بود (05/0>P). خاکستر لاشه در تیمار 8 گرم بالاترین میزان را داشت (05/0>P). شاخصهای بیوشیمیایی و ایمنی سرم خون، میزان گلوبولین، لیزوزیم، کمپلمان و IgM در تیمار 4 گرم به صورت معنادار بالاتر از تیمار شاهد و تیمار 8 گرم بود (05/0>P). کمترین و بیشترین تعداد گلبولهای سفید به ترتیب در تیمارهای 8 گرم و 2 گرم زئوتن مشاهده شد. بالاترین درصد لنفوسیت و نوتروفیل به ترتیب در تیمارهای 2 گرم و 4 گرم زئوتن دیده شد. در مجموع، زئوتن با سطوح 2 تا 4 گرم بر کیلوگرم موجب بهبود رشد، کیفیت لاشه و شاخصهای ایمنی کپور معمولی انگشتقد میشود.
زئوتن,رشد,ترکیب بیوشیمیایی لاشه,ایمنی,کپور معمولی
https://japb.guilan.ac.ir/article_3463.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3463_1417412fab1169919b419dff60c72bc2.pdf
دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
اثر مانسون بر توان رشد دوکفهایAzumapecten ruschenbergerii (Tryon, 1869) با تاکید بر شاخصهای کارایی رشد در خلیج چابهار (دریای عمان)، تجربه آزمایشگاهی
127
144
FA
محمدمنصور
توتونی
استادیار گروه زیستشناسی دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، چابهار، ایران
m.tootooni@yahoo.com
احمد
سواری
استاد گروه زیستشناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران.
savari32@yahoo.com
بابک
دوست شناس
دانشیار گروه زیستشناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران.
babakdoust@yahoo.com
نسرین
سخایی
دانشیار گروه زیستشناسی دریا، دانشکده علوم دریایی و اقیانوسی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران
nsakhaee@yahoo.com
دانیال
اژدری
استادیار سازمان شیلات کشور، تهران، ایران
danielajdari@yahoo.com
10.22124/japb.2019.9550.1227
توان رشد به عنوان بخشی از انرژی جذب شده حاصل از جیره غذایی و معیاری است برای اندازهگیری کارایی رشد که در طی آن غذا به بافت بدن تبدیل میشود. کارایی رشد به دو صورت خالص و ناخالص بیان میشود. در این مطالعه، توان و کارایی رشد در دوکفهای <em>Azumapecten ruschenbergerii</em>، در خلیج چابهار و در دو زمان قبل و بعد از مانسون تابستانه مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفت. مانسون پدیده اقلیمی غالب در بخش شمالی اقیانوس هند است که در دو مقطع تابستان و زمستان رخ میدهد و مقطع تابستانه با بادهای شدیدتری همراه است. بر این اساس، بررسی بیلان انرژی دوکفهای مذکور در بازه دمایی 19 تا 33 درجه سانتیگراد نشان داد که میانگین هر دو شاخص توان و کارایی رشد دوکفهای در مقطع بعد از مانسون (مانسون تابستانه) افزایش معنیدار یافت (001/0>P). نتایج حاکی از شرایط بهتر و استرس کمتر در دوره بعد از مانسون برای صدف مذکور است.
توان رشد,کارایی رشد,Azumapecten ruschenbergerii,خلیج چابهار
https://japb.guilan.ac.ir/article_3464.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3464_6e93476ed71d57c7a8ac67aff06cab6c.pdf
دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
بهینهسازی استحصال روغن از گونه میکروجلبکی Haematococcus pluvialis با استفاده از روش سطح پاسخ و بررسی پروفایل اسید چرب آن به منظور تولید بیودیزل
145
160
FA
زینب
رئوفی
دکتری بیوتکنولوژی میکروبی، گروه زیستشناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
zeinab.raoufi@gmail.com
سید لطیف
موسوی گرگری
استاد گروه زیستشناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
slmousavi@shahed.ac.ir
10.22124/japb.2019.10757.1256
تولید بیودیزل از منابع زیستی مانند میکروجلبکها، دارای پتانسیل بالایی به عنوان جانشین دیگر سوختهای فسیلی در حال اتمام است. فرآیند تولید بیودیزل از میکروجلبکها شامل برداشت، خشک کردن و استخراج روغن، با صرف هزینه و انرژی زیادی صورت میگیرد. در فرآیند تجاریسازی توسعه روشهای استخراجی که قابلیت استفاده در مقیاس وسیع را داشته باشد، از مهمترین نیازها در تولید این سوخت است. بنایراین هدف از این مطالعه، بهینهسازی شرایط استخراج روغن از میکروجلبک<em>Haematococcus</em> <em>pluvialis</em> شامل دما (20 تا 50 درجه سانتیگراد) و میزان مخلوط حلالها (5 تا 30 میلیلیتر) حاوی محلول دو فازی کلروفرم/ متانول با نسبت 2:1 (حجمی/ حجمی) با استفاده از روش سطح پاسخ بود. نقاط بهینه به دست آمده 6/42 درجه سانتیگراد و 23/17 میلیلیتر به ترتیب برای دما و مخلوط حلالها بود. مشخصات کمی و کیفی اسیدهای چرب روغن استخراجی قبل و بعد از بهینهسازی مقایسه شد. نتایج نشان داد که بهینهسازی دارای تاثیر مثبت بر پروفایل اسیدهای چرب روغن استخراجی برای استفاده در تولید بیودیزل با کیفیت بالاتر بود.
روش سطح پاسخ,Haematococcus pluvialis,روغن میکروجلبکی,بیودیزل
https://japb.guilan.ac.ir/article_3467.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3467_8b2a787689ac121fbff5be4d9139baa2.pdf
دانشگاه گیلان
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2538-5429
7
1
1970
01
01
طراحی سامانه هورمونی آهسته رهش LHRH-A2 در مقیاس نانو
161
180
FA
مهرناز
نوری
کارشناس ارشد تکثیر و پرورش آبزیان، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعهسرا، ایران
mehrnaz.noori@yahoo.com
بهرام
فلاحتکار
استاد گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعهسرا، ایران
falahatkar@guilan.ac.ir
شاداب
شاهسونی
استادیار گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، واحد ورامین- پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران
shadab.sh@gmail.com
10.22124/japb.2019.6409.1126
هدف از این پژوهش تهیه سامانه آزادسازی هورمون بر پایه نانو است. در این مطالعه از پلیمر طبیعی کیتوزان برای ساخت نانوذرات و از LHRH-A<sub>2</sub> به عنوان هورمون مورد نیاز برای تکثیر مصنوعی ماهیان مورد استفاده قرار گرفت. برای تهیه نانوذرات از روش ژل شدن یونی استفاده شد. عوامل بررسی شده برای تعیین اندازه ذرات با استفاده از روش آماری دیاپتیمال تنظیم شد که شامل غلظتهای مختلف هورمون، نسبت غلظت کیتوزان به تریپلیفسفات و pH محلول هورمون- کیتوزان بود. ریختشناسی، بررسی اندازه و ساختار تشکیل دهنده، تشخیص مقاومت حرارتی و وزنسنجی حرارتی ذارت نانو انجام شد. اندازه بهینه نانوذرات 108 نانومتر، پتانسل زتا 2/16 میکرو ولت، شاخص توزیع اندازه ذرات بهینه 274/0 تعیین شد. همچنین بررسی رهایش هورمون LHRH-A<sub>2</sub> از نانوذرات در محیط آزمایشگاه مقدار 14/80 درصد در طول 48 ساعت را نشان داد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره، نانوذرات را با اندازه کوچک و ساختار کروی جدا از یکدیگر نشان داد. همچنین این سامانه دارای پایداری حرارتی بالا تا 400 درجه سانتیگراد بود که با توجه به عدم آزاد شدن سریع و ناگهانی میتواند به عنوان حاملی مناسب برای سامانه آهستهرهش هورمونرسانی در القای تکثیر گونههای مختلف ماهی از جمله ماهیان خاویاری از طریق تزریق به کار گرفته شود.
LHRH-A2,نانوکیتوزان,سیستم آهستهرهش,هورمون,رسیدگی جنسی
https://japb.guilan.ac.ir/article_3468.html
https://japb.guilan.ac.ir/article_3468_20f112cf2b22f4cfdb26f2d875a0ae9c.pdf