2024-03-29T01:53:46Z
https://japb.guilan.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=593
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
مقایسه اثر رنگدانه آستاگزانتین، جلبک اسپیرولینا و زردچوبه بر روی رشد،شاخصهای خونی،ایمنی و رنگ پذیری ماهی اسکار ببری((Astronotus ocellatus
عباس
همرنگ امشی
امیرهوشنگ
بحری
حسین
خارا
فلورا
محمدیزاده
در این مطالعه، اثر چهار جیره آزمایشی شامل جیرههای حاوی آستاگزانتین، زردچوبه و جلبک اسپیرولینا (هر یک به مقدار 100 میلیگرم در هر کیلوگرم جیره) و جیره فاقد افزودنی رنگدانهای (شاهد) بر روی رشد، شاخصهای خونی، ایمنی و رنگپذیری ماهی اسکار ببری (Astronotus ocellatus) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 120 قطعه ماهی اسکار ببری با وزن متوسط 5/0±5/7 گرم به مدت 8 هفته با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. در انتهای دوره برای بررسی شاخصها، از آنها نمونهبرداری به عمل آمد. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل آماری دادهها اختلاف معنیداری را بین تیمار تغذیه شده با آستاگزانتین با سایر تیمارها از نظر شاخصهای WG، FCR، SGR، BWI، افزایش طول و فعالیت لیزوزیمی نشان داد (05/0P<)، ولی در سایر شاخصهای ایمنی (ایمنوگلوبولین کل،IgM )، شاخصهای خونی و کاروتنوئید کل اختلاف معنیداری مشاهده نشد (05/0P>). نتایج مطالعه حاضر نشان داد رنگدانههای مورد استفاده میتواند سبب بهبود شاخصهای رشد، ایمنی و رنگی شدن در ماهی اسکار ببری شود که در بین این رنگدانهها، آستاگزانتین عملکرد مطلوبتری نسبت به دیگر رنگدانهها داشت.
آستاگزانتین
ماهی اسکار
زردچوبه
جلبک اسپیرولینا
شاخصهای ایمنی
1970
01
01
1
21
https://japb.guilan.ac.ir/article_3445_de91102916b79e008aa72a3264033d5f.pdf
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
مکانیابی رونوشت ژن Vasa در بافت بیضه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius) با شیوه دورگهسازی در محل (In Situ Hybridization)
سمانه
پورسعید
محمدرضا
کلباسی
سیده نفیسه
حسنی
گورو
یوشیزاکی
حسین
بهاروند
دورگهسازی در محل، ابزار قدرتمندی در مکانیابی توالی خاصی از اسیدهای نوکلئیک در جمعیت ناهمگونی از سلولها است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف راهانداری این شیوه، با استفاده از نشانگر Vasa در بافت بیضه ماهی آزاد دریای خزر (Salmo caspius) انجام شد. برای انجام این مطالعه، ریبوپروب نشاندار شده با دیگوکسی ژنین (Dig) از پلازمید pGEM-T حامل DNA مکمل ژن Vasa ماهی آزاد دریای خزر، تولید شد. نشاندار کردن RNA طی واکنش رونویسی در شرایط آزمایشگاهی با استفاده از Dig Labeling Mix انجام شد. برای دورگهسازی در محل بر روی بافت، ابتدا بافت بیضه بعد از جداسازی از ماهی آزاد نابالغ، تحت تثبیت و آبگیری بافتی قرار گرفت. پس از آبدهی مجدد و تیمار با پروتئیناز K، لامها با بافر دورگهسازی، حاوی ریبوپروب آنتیسنس Vasa انکوبه شدند. پس از شستشو با محلول SSC و انکوباسیون با آنتیبادی علیه دیگوکسی ژنین برای 16 ساعت، آشکارسازی با NBT/BCIP انجام شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش با استفاده از ریبوپروب آنتیسنس Vasa نشان داد که همه سلولهای زایا (از سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی تا اسپرماتوزوآ) این ژن را به خوبی بیان کردند، اما شدت بیان آن در ردههای مختلف سلولهای زایای گونه مورد مطالعه، متفاوت بود. بنابراین در این مطالعه، ژن Vasa به عنوان نشانگر اختصاصی برای سلولهای زایا در این ماهی و شیوه دورگهسازی در محل به عنوان یک عامل کاوشگر، به منظور بررسی مکان رونوشت ژنها در بافت بیضه ماهی آزاد، معرفی شد. این یافته میتواند کمک شایانی در شناخت بیشتر ما از چگونگی تشکیل سلولهای زایا و تکوین آنها در این گونه ارزشمند دریای خزر داشته باشد.
سلولهای زایا
هیبریداسیون در محل
Vasa
Salmo caspius
1970
01
01
23
39
https://japb.guilan.ac.ir/article_3446_e4e49714f099cf1e87eb91f5d9639732.pdf
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
اثر نانوذرات اکسید آهن سه ظرفیتی (Fe2O3) بر سیستم دفاع آنتیاکسیدانی و پراکسیداسیون چربی در بافت آبشش بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)
مهنا
محمدی موحد
آریا
باباخانی
مسعود
ستاری
حسین
غفوری
سید علی
جوهری
هدف از پژوهش حاضر بررسی سمیت نانوذرات اکسید آهن بر سیستم دفاع آنتیاکسیدانی بافت آبشش بچه ماهی کپور معمولی بود. بدین منظور بچهماهیان با میانگین وزن 6/0±17 گرم به مدت دو هفته در معرض غلظتهای 0، 10، 30 و 50 میلیگرم در لیتر نانوذرات آهن قرار گرفتند. نمونهبرداری در روزهای 0، 1، 7 و 14 انجام شد و فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز و میزان پراکسیداسیون چربی (MDA) در آبشش مورد سنجش قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که قرارگیری در معرض نانوذرات آهن منجر به افزایش معنیدار در میزان پراکسیداسیون چربی و تغییر در فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی با گذشت زمان شد (05/0p <) که در واقع نشان دهنده پاسخ زیستی ماهیان به نانوذرات اکسید آهن بود. بنابر این، پایش شاخصهای زیستی مانند آنزیمهای آنتیاکسیدانی و سطح مالون دیآلدئید میتواند شاخصی مناسب برای سنجش استرس اکسیداتیو وارد شده به ماهی کپور معمولی باشد.
نانوبومسمشناسی
کپور معمولی
آبشش
نانوذرات
اکسید آهن
1970
01
01
41
54
https://japb.guilan.ac.ir/article_3447_9f2d3d85339fc635ec028fef0c0cc322.pdf
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
اثرات افزودن منابع مختلف کربن در سیستم بیوفلوک بر عملکرد رشد، تغذیه و شاخصهای کیفی آب در پرورش ماهی کپور (Cyprinus carpio)
خلیل
مینابی
ایمان
سوری نژاد
مرتضی
علیزاده
ابراهیم
رجب زاده قطرمی
اثرات افزودن منابع مختلف کربن در سیستم بیوفلوک بر عملکرد رشد، تغذیه و کیفیت آب در پرورش ماهیان کپور معمولی (میانگین وزن 89/0±11 گرم) در مدت 56 روز در پنج تیمار تغذیهای شامل تیمار شاهد (بدون منبع کربن)، تیمار دوم با منبع کربن ملاس، تیمار سوم با منبع کربن آرد گندم، تیمار چهارم با منبع کربن باگاس نیشکر و تیمار پنجم با منبع کربن بلغور ذرت، هر یک با سه تکرار، بررسی شد. طبق نتایج، شاخصهای رشد و تغذیه بین تیمارها اختلاف معنیداری نداشت (05/0P>)، اما میزان افزیش وزن بدن، بازماندگی، نرخ رشد ویژه و نسبت بازده پروتئین در تیمار دوم بالاتر و ضریب تبدیل غذایی مطلوبتر بود. میزان TSS و FV در تیمار شاهد پایینترین و در تیمار دوم بالاترین میزان را نشان دادند، در صورتی که TAN و نیتریت روند عکس را نشان دادند. روند تغییرات TAN و نیتریت با تغییرات TSS و FV کاملا منطبق بود که نشان دهنده عملکرد و فعالیت فلوکههای زیستی در سیستم بیوفلوک در کاهش میزان مواد ازته و تثبیت آنها در دامنه غیرمضر برای ماهیان کپور معمولی است. در مجموع، استفاده از منابع کربنی به ویژه ملاس در سیستم بیوفلوک برای بهبود شاخصهای کیفی آب و عملکرد رشد و تغذیه در پرورش ماهیان کپور معمولی قابل پیشنهاد است.
سیستم بیوفلوک
منابع کربن
کیفیت آب
کپور معمولی
1970
01
01
55
76
https://japb.guilan.ac.ir/article_3448_5d60b94c35ab006b775189dd7fcd2f66.pdf
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
اثرات افزودن مکمل پروتئازی پوششدار به جیره بر روی رشد، ترکیب بدن، برخی شاخصهای بیوشمیایی خون و فعالیت تریپسین روده فیلماهی (Huso huso)
علی
خسروانی زاده
محمد
سوداگر
حسن
صالحی
علیرضا
عالیشاهی
سید مهدی
جعفری
در مطالعه حاضر، به منظور افزایش تاثیر مکمل پروتئازی، یک سیستم رسانش بر مبنای نانوانکپسولاسیون با نانوذرات کیتوزان (25/0 درصد) ایجاد شد و آزمایشی با 4 تیمار به مدت 45 روز برای بررسی اثرات پروتئاز نانوکپسوله شده (01/0 و 02/0 درصد)، نانوذرات کیتوزان و تیمار شاهد بر روی رشد، شاخصکبدی، درصد ترکیباتبدن ماهی، شاخصهای بیوشیمیایی خون و فعالیت تریپسین روده فیلماهیان (Huso huso) با میانگین وزن 49/0±3/10 گرم انجام شد. تیمارهای مختلف در شاخص وضعیت تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشتند (05/0<P)، اما درصد افزایش وزن، شاخص رشد ویژه، نرخ بازده پروتئین و شاخص کبدی در گروههای تغذیه شده با پروتئاز کپسوله شده به طور معنیداری بالاتر از گروههای دیگر بود (05/0>P). بهترین ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای پروتئاز کپسوله شده بود که به طور معنیداری کمتر از دیگر گروهها بود (05/0>P). بالاترین میزان پروتئین لاشه در تیمار 01/0 درصد پروتئاز کپسوله شده مشاهده شد. تفاوت معنیداری در میزان گلوکز، آلبومین و نسبت آلبومین به گلوبولین خون در تیمارهای مختلف مشاهده نشد (05/0<P). در تیمارهای تغذیه شده با پروتئاز کپسوله شده، پروتئینکل و گلوبولین خون به طور معنیداری بالاتر از دیگر گروهها بود (05/0>P). نیتروژن اورهای خون در تیمار 02/0 درصد پروتئاز کپسوله شده در مقایسه با گروه شاهد به طور معنیداری بالاتر بود (05/0>P). بالاترین میزان فعالیت تریپسین روده در تیمار 01/0 درصد پروتئاز کپسوله شده مشاهده شد (05/0>P). در مجوع، افزودن مکمل تریپسین کپسوله شده به جیره غذایی میتواند کارآیی رشد فیلماهی را از طریق افزایش فعالیت آنزیمهای گوارشی ارتقا دهد.
شاخص های رشد
شاخصهای بیوشیمیایی خون
فیل ماهی
Huso huso
مکمل پروتئازی
1970
01
01
77
102
https://japb.guilan.ac.ir/article_3449_f36cfa4c9e054e294b6c1c5e9a8a5427.pdf
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
اثرات سطوح مختلف زئوتن در جیره غذایی بر شاخصهای رشد، ترکیب بیوشیمیایی لاشه و عملکرد سیستم ایمنی ماهی کپور معمولی انگشتقد (Cyprinus carpio)
محمد جواد
ایمانی
نسیم
زنگویی
محمد
ذاکری
سید محمد
موسوی
در این مطالعه، تاثیر زئوتن بر شاخصهای رشد، ترکیب لاشه و ایمنی کپور معمولی انگشتقد بررسی شد. به این ترتیب که 180 قطعه ماهی (میانگین وزن 1/0±3/20 گرم) به طور تصادفی به چهار تیمار تقسیم و به مدت ۸ هفته، به ترتیب با جیرههای حاوی 0 (تیمار شاهد)، 2، 4 و 8 گرم زئوتن بر کیلوگرم جیره، تغذیه شدند. در پایان دوره آزمایش، در تیمارهای 2 و 4 گرم زئوتن میانگین وزن نهایی، ضریب چاقی، کارایی غذایی، ضریب کارایی پروتئین، شاخص کبدی و شاخص احشایی افزایش و FCR کاهش نشان داد (05/0>P). بالاترین میزان رطوبت لاشه و همچنین پایینترین میزان چربی لاشه مربوط به تیمارهای 2 و 4 گرم بود (05/0>P). خاکستر لاشه در تیمار 8 گرم بالاترین میزان را داشت (05/0>P). شاخصهای بیوشیمیایی و ایمنی سرم خون، میزان گلوبولین، لیزوزیم، کمپلمان و IgM در تیمار 4 گرم به صورت معنادار بالاتر از تیمار شاهد و تیمار 8 گرم بود (05/0>P). کمترین و بیشترین تعداد گلبولهای سفید به ترتیب در تیمارهای 8 گرم و 2 گرم زئوتن مشاهده شد. بالاترین درصد لنفوسیت و نوتروفیل به ترتیب در تیمارهای 2 گرم و 4 گرم زئوتن دیده شد. در مجموع، زئوتن با سطوح 2 تا 4 گرم بر کیلوگرم موجب بهبود رشد، کیفیت لاشه و شاخصهای ایمنی کپور معمولی انگشتقد میشود.
زئوتن
رشد
ترکیب بیوشیمیایی لاشه
ایمنی
کپور معمولی
1970
01
01
103
128
https://japb.guilan.ac.ir/article_3463_1417412fab1169919b419dff60c72bc2.pdf
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
اثر مانسون بر توان رشد دوکفهایAzumapecten ruschenbergerii (Tryon, 1869) با تاکید بر شاخصهای کارایی رشد در خلیج چابهار (دریای عمان)، تجربه آزمایشگاهی
محمدمنصور
توتونی
احمد
سواری
بابک
دوست شناس
نسرین
سخایی
دانیال
اژدری
توان رشد به عنوان بخشی از انرژی جذب شده حاصل از جیره غذایی و معیاری است برای اندازهگیری کارایی رشد که در طی آن غذا به بافت بدن تبدیل میشود. کارایی رشد به دو صورت خالص و ناخالص بیان میشود. در این مطالعه، توان و کارایی رشد در دوکفهای Azumapecten ruschenbergerii، در خلیج چابهار و در دو زمان قبل و بعد از مانسون تابستانه مورد بررسی آزمایشگاهی قرار گرفت. مانسون پدیده اقلیمی غالب در بخش شمالی اقیانوس هند است که در دو مقطع تابستان و زمستان رخ میدهد و مقطع تابستانه با بادهای شدیدتری همراه است. بر این اساس، بررسی بیلان انرژی دوکفهای مذکور در بازه دمایی 19 تا 33 درجه سانتیگراد نشان داد که میانگین هر دو شاخص توان و کارایی رشد دوکفهای در مقطع بعد از مانسون (مانسون تابستانه) افزایش معنیدار یافت (001/0>P). نتایج حاکی از شرایط بهتر و استرس کمتر در دوره بعد از مانسون برای صدف مذکور است.
توان رشد
کارایی رشد
Azumapecten ruschenbergerii
خلیج چابهار
1970
01
01
127
144
https://japb.guilan.ac.ir/article_3464_6e93476ed71d57c7a8ac67aff06cab6c.pdf
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
بهینهسازی استحصال روغن از گونه میکروجلبکی Haematococcus pluvialis با استفاده از روش سطح پاسخ و بررسی پروفایل اسید چرب آن به منظور تولید بیودیزل
زینب
رئوفی
سید لطیف
موسوی گرگری
تولید بیودیزل از منابع زیستی مانند میکروجلبکها، دارای پتانسیل بالایی به عنوان جانشین دیگر سوختهای فسیلی در حال اتمام است. فرآیند تولید بیودیزل از میکروجلبکها شامل برداشت، خشک کردن و استخراج روغن، با صرف هزینه و انرژی زیادی صورت میگیرد. در فرآیند تجاریسازی توسعه روشهای استخراجی که قابلیت استفاده در مقیاس وسیع را داشته باشد، از مهمترین نیازها در تولید این سوخت است. بنایراین هدف از این مطالعه، بهینهسازی شرایط استخراج روغن از میکروجلبکHaematococcus pluvialis شامل دما (20 تا 50 درجه سانتیگراد) و میزان مخلوط حلالها (5 تا 30 میلیلیتر) حاوی محلول دو فازی کلروفرم/ متانول با نسبت 2:1 (حجمی/ حجمی) با استفاده از روش سطح پاسخ بود. نقاط بهینه به دست آمده 6/42 درجه سانتیگراد و 23/17 میلیلیتر به ترتیب برای دما و مخلوط حلالها بود. مشخصات کمی و کیفی اسیدهای چرب روغن استخراجی قبل و بعد از بهینهسازی مقایسه شد. نتایج نشان داد که بهینهسازی دارای تاثیر مثبت بر پروفایل اسیدهای چرب روغن استخراجی برای استفاده در تولید بیودیزل با کیفیت بالاتر بود.
روش سطح پاسخ
Haematococcus pluvialis
روغن میکروجلبکی
بیودیزل
1970
01
01
145
160
https://japb.guilan.ac.ir/article_3467_8b2a787689ac121fbff5be4d9139baa2.pdf
فیزیولوژی و بیوتکنولوژی آبزیان
2345-3966
2345-3966
1398
7
1
طراحی سامانه هورمونی آهسته رهش LHRH-A2 در مقیاس نانو
مهرناز
نوری
بهرام
فلاحتکار
شاداب
شاهسونی
هدف از این پژوهش تهیه سامانه آزادسازی هورمون بر پایه نانو است. در این مطالعه از پلیمر طبیعی کیتوزان برای ساخت نانوذرات و از LHRH-A2 به عنوان هورمون مورد نیاز برای تکثیر مصنوعی ماهیان مورد استفاده قرار گرفت. برای تهیه نانوذرات از روش ژل شدن یونی استفاده شد. عوامل بررسی شده برای تعیین اندازه ذرات با استفاده از روش آماری دیاپتیمال تنظیم شد که شامل غلظتهای مختلف هورمون، نسبت غلظت کیتوزان به تریپلیفسفات و pH محلول هورمون- کیتوزان بود. ریختشناسی، بررسی اندازه و ساختار تشکیل دهنده، تشخیص مقاومت حرارتی و وزنسنجی حرارتی ذارت نانو انجام شد. اندازه بهینه نانوذرات 108 نانومتر، پتانسل زتا 2/16 میکرو ولت، شاخص توزیع اندازه ذرات بهینه 274/0 تعیین شد. همچنین بررسی رهایش هورمون LHRH-A2 از نانوذرات در محیط آزمایشگاه مقدار 14/80 درصد در طول 48 ساعت را نشان داد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره، نانوذرات را با اندازه کوچک و ساختار کروی جدا از یکدیگر نشان داد. همچنین این سامانه دارای پایداری حرارتی بالا تا 400 درجه سانتیگراد بود که با توجه به عدم آزاد شدن سریع و ناگهانی میتواند به عنوان حاملی مناسب برای سامانه آهستهرهش هورمونرسانی در القای تکثیر گونههای مختلف ماهی از جمله ماهیان خاویاری از طریق تزریق به کار گرفته شود.
LHRH-A2
نانوکیتوزان
سیستم آهستهرهش
هورمون
رسیدگی جنسی
1970
01
01
161
180
https://japb.guilan.ac.ir/article_3468_20f112cf2b22f4cfdb26f2d875a0ae9c.pdf