پاسخ‌های استرس و خون‌شناسی بچه ماهی کپور نقره‌ای (Hypophthalmichthys molitrix) به دستکاری‌های ناشی از صید

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان

2 دانشجوی دکتری شیلات، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان

3 کارشناس ارشد شیلات، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان

چکیده

با توجه به جایگاه ماهی کپور نقره­ای (Hypophthalmichthys molitrix) در سیستم پرورش چند گونه­ای کپورماهیان، در این مطالعه تاثیر استرس ناشی از صید، دستکاری و حمل و نقل بر شاخص­های استرس و خون‌شناسی بچه ماهیان کپور نقره­ای مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، شاخص­های مذکور قبل از حمل و نقل (بدون دستکاری)، در حین صید و 1، 3، 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از انتقال بچه ماهی­ها با متوسط وزن 5/1±5/13 گرم اندازه­گیری شد. شاخص­های استرس شامل کورتیزول، گلوکز و لاکتات در طی زمان­های مختلف دارای اختلاف معنی­داری بودند (05/0>P)، به طوری که میزان کورتیزول و گلوکز پلاسما از هنگام صید تا 12 ساعت پس از آن افزایش یافت و پس از 24 ساعت کاهش معناداری پیدا کرد، ولی تا 48 ساعت بعد از صید به مقدار قبل از صید نرسید. بیشترین و کمترین مقدار لاکتات به ترتیب در زمان صید و 12 ساعت بعد از آن مشاهده شد. به استثنای تعداد مونوسیت‌ها، همه شاخص­های خون‌شناسی شامل تعداد گلبول­های سفید، تعداد گلبول­های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، حجم متوسط گلبولی، وزن متوسط هموگلوبین گلبولی، غلظت متوسط هموگلوبین گلبول­های قرمز، درصد نوتروفیل­ها و لنفوسیت­ها در طی زمان­های مختلف دارای اختلاف معنی­داری بودند (05/0>P). مقدار هموگلوبین و هماتوکریت 12 ساعت بعد از صید افزایش معناداری پیدا کرد (05/0>P). نتایج بررسی شاخص­های خون‌شناسی و استرس نشان داد که با توجه به تاثیرات استرس ناشی از صید و حمل و نقل بر وضعیت فیزیولوژیک بچه ماهیان کپور نقره‌ای، برای حفظ سلامتی و افزایش بقای بچه ماهیان باید از روش‌هایی با کمترین میزان دستکاری ماهی، استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها