اثرات تغذیه از آستاگزانتین مصنوعی بر کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)

رشیدیان, قاسم; رفیعی, غلامرضا; نعمت الهی, محمد علی; رضائی توابع, کامران

doi:10.22124/japb.2018.8286.1186

اثرات تغذیه از آستاگزانتین مصنوعی بر کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ کارشناس ارشد شیلات، گروه مهندسی شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

² استاد گروه مهندسی شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

³ دانشیار گروه مهندسی شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

⁴ استادیار گروه مهندسی شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

10.22124/japb.2018.8286.1186

چکیده

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آستاگزانتین مصنوعی روی کارایی تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) انجام شد. در این پژوهش 24 قطعه مولد با نسبت جنسی 1:3 ماده به نر در سه تیمار و دو تکرار استفاده شد. جیرههای غذایی حاوی 0 (شاهد)، 50 و 100 میلیگرم آستاگزانتین بر کیلوگرم جیره به عنوان تیمارهای آزمایشی در نظر گرفته شدند. مولدین در طی یک دوره 45 روزه به میزان دو درصد وزن بیومس غذادهی شدند. اندازه گیری میزان کاروتنوئید کل با روش اسپکتوفوتومتری انجام شد. محتوای کاروتنوئیدی، تعداد تخم در هر گرم، قطر تخمها، و تعداد لاروها پس از رهاسازی به عنوان شاخصهای کارایی تولیدمثلی مولدین و شاخصهای تکوین لاروی (LSI) و طول لاروها به منظور ارزیابی کیفیت لاروها در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند با افزودن آستاگزانتین مصنوعی به جیره غذایی مولدین در هر دو سطح 50 و 100 میلیگرم در کیلوگرم افزایش معنی داری در تعداد تخم در هر گرم و تعداد لاروهای رها شده ایجاد شد (P<0.05). همچنین افزایش معنی دار تجمع کاروتنوئید، قطر تخمها، شاخص تکوین لاروی (LSI) و طول لاروهای رها شده مشاهده شد (P<0.05). با توجه به نتایج این مطالعه و مقرون به صرفهتر بودن، آستاگزانتین در سطح 50 میلیگرم در کیلوگرم به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی میگوی بزرگ آب شیرین پیشنهاد میشود.

کلیدواژه‌ها