تاثیر شوری‌های مختلف بر شاخص‌های رشد، ترکیبات بدن و همولنف میگوی رودخانه‌ای شرق (Macrobrachium nipponense De Haan, 1849)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

2 کارشناس ارشد، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران

3 دانشیار گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه‌سرا، ایران

چکیده

درک درست از نقش شوری در عوامل رشد و بقای میگوی رودخانه‌ای شرق، در افزایش توان بالقوه تولید آبزی‌پروری این گونه نقش به سزایی دارد. این مطالعه برای بررسی پرورش میگوی رودخانه‌ای شرق در درجات مختلف شوری شامل آب شیرین (شاهد) 6، 9، 12 و 16 گرم در لیتر به مدت 8 هفته انجام شد. تعداد 250 قطعه میگوی جوان با میانگین وزنی44/0±5/1 گرم به طور کاملا تصادفی بین 15 آکواریوم 100 لیتری توزیع شدند. با افزایش درجه شوری تا 16 گرم در لیتر شاخص‌های رشد و بیوشیمیایی همولنف شامل کورتیزول و گلوکز عدم بهبود را نشان دادند و با سایر تیمارها اختلاف معنی‌داری داشتند (05/0>P). شاخص‌های رشد مانند درصد افزایش وزن و نرخ رشد ویژه در تیمار شاهد نسبت به تیمار شوری 6 گرم در لیتر افزایش یافت، اگرچه به لحاظ آماری اختلاف معناداری نشان ندادند (05/0<P). کارایی غذا و درصد بقا در تیمارهای شاهد، 6، 9 و 12 گرم در لیتر اختلاف معنی‌دار قابل ملاحظه‌ای را نشان ندادند (05/0<P). شاخص‌های بیوشیمیایی همولنف شامل گلوکز و کورتیزول با افزایش شوری به 16 گرم در لیتر افزایش یافتند و عدم بهبود را نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که میگوهای پرورش یافته در آب شیرین از عملکرد نسبتا بهتری برخوردار بودند.

کلیدواژه‌ها