مطالعه حاضر با هدف بررسی آسیب‌شناسی بافت آبشش ماهی گورخری (Danio rerio) متعاقب رویارویی با نانوذرات دیاکسید تیتانیوم ترکیب شده با فلز نیکل انجام شده است. بدین منظور از 200 قطعه ماهی با متوسط وزن 5/1 گرم و طول 2 سانتیمتر استفاده شد. ماهیان به مدت 96 ساعت در معرض چهار غلظت غیرکشنده نانوذرات دیاکسید تیتانیوم ترکیب شده با نیکل (شامل 1، 10، 32 و 100 میلیگرم در لیتر) به همراه گروه شاهد (فاقد هرگونه ماده شیمیایی) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پس از مواجهه با نانوذرات دیاکسید تیتانیوم ترکیب شده با نیکل عوارضی همچون خمیدگی تیغههای ثانویه، هیپرتروفی تیغههای ثانویه، افزایش ترشح موکوس، افزایش به همچسبیدگی لاملاهای ثانویه، هیپرپلاژی و در نهایت افزایش نکروز رخ داد. اگرچه تغییرات آسیب‌شناسی بافتی مشاهده شده در تمامی گروهها وجود داشت، اما شدت این تغییرات با افزایش غلظت نانوذرات دیاکسید تیتانیوم ترکیب شده با نیکل افزایش یافت. همچنین نتایج آنالیز آماری نیز نشان داد که میزان تغییرات در قطر لاملای اولیه، طول لاملای ثانویه و قطر لاملای ثانویه در مقایسه با گروه شاهد، اختلاف معنیدار داشت (05/0>P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که این نانوماده میتواند اثرات قابل توجهی بر بافت آبشش ماهی داشته باشد.
)