1
استاد گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان
2
دانشجوی دکتری شیلات، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان
3
کارشناس ارشد شیلات، گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان
چکیده
با توجه به جایگاه ماهی کپور نقرهای (Hypophthalmichthys molitrix) در سیستم پرورش چند گونهای کپورماهیان، در این مطالعه تاثیر استرس ناشی از صید، دستکاری و حمل و نقل بر شاخصهای استرس و خون‌شناسی بچه ماهیان کپور نقرهای مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور، شاخصهای مذکور قبل از حمل و نقل (بدون دستکاری)، در حین صید و 1، 3، 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از انتقال بچه ماهیها با متوسط وزن 5/1±5/13 گرم اندازهگیری شد. شاخصهای استرس شامل کورتیزول، گلوکز و لاکتات در طی زمانهای مختلف دارای اختلاف معنیداری بودند (05/0>P)، به طوری که میزان کورتیزول و گلوکز پلاسما از هنگام صید تا 12 ساعت پس از آن افزایش یافت و پس از 24 ساعت کاهش معناداری پیدا کرد، ولی تا 48 ساعت بعد از صید به مقدار قبل از صید نرسید. بیشترین و کمترین مقدار لاکتات به ترتیب در زمان صید و 12 ساعت بعد از آن مشاهده شد. به استثنای تعداد مونوسیت‌ها، همه شاخصهای خون‌شناسی شامل تعداد گلبولهای سفید، تعداد گلبولهای قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، حجم متوسط گلبولی، وزن متوسط هموگلوبین گلبولی، غلظت متوسط هموگلوبین گلبولهای قرمز، درصد نوتروفیلها و لنفوسیتها در طی زمانهای مختلف دارای اختلاف معنیداری بودند (05/0>P). مقدار هموگلوبین و هماتوکریت 12 ساعت بعد از صید افزایش معناداری پیدا کرد (05/0>P). نتایج بررسی شاخصهای خون‌شناسی و استرس نشان داد که با توجه به تاثیرات استرس ناشی از صید و حمل و نقل بر وضعیت فیزیولوژیک بچه ماهیان کپور نقرهای، برای حفظ سلامتی و افزایش بقای بچه ماهیان باید از روش‌هایی با کمترین میزان دستکاری ماهی، استفاده کرد.
)