اثرات به‌کارگیری غذاهای زنده، هنگام گذار به غذای فرموله بر شاخص‌های رشد و ترکیب آمینواسیدهای لارو فیل‌ماهی (Huso huso)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه‌سرا، ایران

2 انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، رشت، ایران

3 موسسه تحقیقات بین الممللی تاس ماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت ، ایران

10.22124/japb.2024.27604.1543

چکیده

در مطالعه حاضر، اثر عادتدهی به جیره فرموله با استفاده از غذای زنده بر عملکرد رشد و محتوای آمینواسیدهای لارو فیل‌ماهی (Huso huso) بررسی شد. لاروهای فیل‌ماهی با میانگین وزن اولیه g 01/0 ± 44/0 در 12 مخزن فایبرگلاس به‌طور تصادفی توزیع شدند. فرآیند عادت‌دهی طی 42 روز با استفاده از انواع غذای زنده شامل لارو منجمد شیرونومید (CH)، بیوماس منجمد آرتمیا (A)، مخلوطی از بیوماس آرتمیا و شیرونومید (M) انجام شد. همچنین، لاروها در گروه D در تمامی طول دوره تنها با جیره فرموله تغذیه شدند. هر شش روز یکبار به میزان 6/16% از غذای زنده مصرفی کاسته و به میزان غذای فرموله اضافه شد. درپایان دوره، شاخص‌های رشد، میزان بقا و پروفایل اسیدهای آمینه لاروها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که وزن نهایی و وزن به‌دست آمده در گروه D و CH به‌طور معنی‌داری بالاتر از سایر گروه‌ها بود (05/0 > P). بالاترین درصد زنده‌مانی متعلق به گروه‌های CH و M و به ترتیب معادل 33/98 و 95 درصد بود (05/0 > P). اسیدهای آمینه ضروری لوسین و متیونین در تیمار CH بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0 > P). همچنین علیرغم معنی‌دار نبود تفاوت‌ها، بالاترین میزان اسیدآمینه ترئونین در بین تیمارهای تغذیه شده با غذای زنده و کمترین مقدار مجموع اسیدهای آمینه ضروری بین همه تیمارها در گروه CH مشاهده شد (05/0 < P). بر اساس نتایج به‌دست آمده، استفاده از لارو شیرونومید به‌دلیل اثرات مثبت بر رشد و ترکیب آمینواسیدهای بدن جهت عادت‌پذیری به جیره‌ فرموله در لارو فیل‌ماهی توصیه می‌شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات