تاثیر نانوذرات پلی استایرن بر عملکرد رشد، میزان بازماندگی، فعالیت آنزیم‌های کبدی و بیان ژن‌های IL1 و IL8 در ‌ماهی گورخری (Danio rerio)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل

10.22124/japb.2023.24905.1504

چکیده

نگرانی‌های گسترده‌ای در مورد اثرات سمی بالقوه میکروپلاستیک‌ها به عنوان آلاینده‌های نوظهور وجود دارد. تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر نانوذرات پلی استایرن بر شاخص های رشد، بازماندگی، فعالیت آنزیم های کبدی و بیان ژن های مرتبط با ایمنی IL1 وIL8 در ماهی گورخری (Danio rerio) انجام گرفت. ماهیان به چهار تیمار تغذیه-ای تقسیم و به مدت یک ماه با جیره های حاوی (شاهد)0، (تیمار1)100، (تیمار2)500 و (تیمار3)1000 میلی گرم نانوپلی استایرن بر کیلوگرم غذا تغذیه شدند. افزایش وزن و نرخ رشد ویژه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفته و با افزایش غلظت نانوپلاستیک پلی استایرن کاهش معناداری داشتند (05/0> p). بهترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار شاهد و 1 مشاهده شد (05/0>p) و تلفاتی در تیمارهای مختلف مشاهده نگردید. بیشترین غلظت آنزیم‌های ALT، ALP و AST در تیمار 3 بود (05/0>p). بیشترین میزان بیان ژنهای IL1 و IL8 در تیمار 3 و کمترین میزان بیان آن در تیمار شاهد بود (05/0 > p). به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد تغذیه ماهی گورخری با جیره حاوی نانوذرات پلی استایرن تأثیر منفی بر رشد (افزایش وزن و نرخ رشد ویژه) و شاخص های سلامتی ماهیان داشته و بیشترین اختلال در رشد و سلامت در غلظت‌های بالا مشاهده گردید.

کلیدواژه‌ها

موضوعات