1
دانش آموخته گروه علوم و صنایع غذایی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2
گروه شیلات، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
10.22124/japb.2023.25333.1508
چکیده
هدف از این مطالعه استفاده از پوشش خوراکی کیتوزان حاوی عصاره الکلی جلبک نانوکلروپسیس بر ماندگاری میگو سفیدسرتیز بود. برای بهینه‌سازی، غلظت‌های متفاوت عصاره جلبک، دما (-10، -3، 4 درجه سانتی‌گراد) و زمان نگهداری (0، 5، 7 روز) به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شدند. بر اساس خروجی نرم‌افزار RSM، 15 تیمار انتخاب شدند که از روش تجزیه و تحلیل واریانس برای تعیین مطلوبیت مدل‌های بدست آمده استفاده شد. شاخص‌های پراکسید (PV)، اسیدتیوباربیتوریک (TBA)، کل بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)، اسیدهای چرب آزاد (FFA)، میزان باکتری‌های هوازی کل (TVC) و تغییرات رنگ (L*،a*،b*) مورد بررسی قرار گرفتند. براساس نتایج، میزان شاخص‌های کیفی فیله میگو، با افزایش غلظت عصاره جلبک کاهش معنی‌داری با گروه شاهد داشتند (05/0P<). در روز هفتم و پانزدهم نگهداری، به ترتیب تیمار نهم و دوازدهم با Log cfu/g 64/0±22/3 و Log cfu/g65/0±60/4 کمترین بار باکتریایی را نشان دادند (05/0P<). افزایش غلظت عصاره و دما سبب افزایش شاخص‌های a* و b* و کاهش شاخص رنگL* شد. درصد چربی و بازده وزن فیله میگو با افزایش غلظت عصاره افزایش معنی‌داری پیدا کردند (05/0P<). فیله میگو در دمای -10 درجه-سانتی‌گراد و غلظت عصاره 3 درصد براساس نتایج شاخص‌های کیفی تا روی پانزدهم نگهداری برای مصرف انسان مطلوب بود.
)